Prem Kavita

पप्पा

असतील जगात जन्मदाते कित्येक
पप्पा माझे आहेत लाखात एक

न भेद केला कधी मुला मुलीचा
प्रत्येक भाव जाणिला माझ्या मनिचा

सवंगडी म्हणुनी मजसवे खेळले
सखिसारखे हितगुज ग केले

जीवनी खचले मी कित्येक वेळा
जवळी मज केले म्हणुनी
बाळा

जेव्हा मज संकटांनी घेरले
जावुनि त्यांच्या कुशीत निजले

दिला मग तेव्हा त्यानी उबारा
दुसरा काय पिल्लाला हवा आसरा

पिल्लू ग मी त्यांचे चिमुकले
पंखांखाली मायेच्या भय सम्पले

म्हणतात मज आता ते मार भरारी
सोडूनि कसे जावे शल्य हेच उरी

घरट्याकडे नजर जाई वेळोवेळी
पडले बाहेर घरट्यातून कधी काळी

हसत मज निरोप देता डोळे पुसतात वळुनी
मला म्हणे न रडता जा पाहु उडुनी

कोण मायेने पांघरेल मज
कोण म्हणेल ये बाळ कुशीत निज

मानते मी त्यानाच सर्वकाही
त्याजागी मजला दूजे कुणी नाही

भाव हे सारे आठवूनी
येते भरुनी पाणी नयनीं

प्रत्येक जन्मी मिळो मज हेच पप्पा
एकच प्रार्थिते तुज देवबाप्पा ! ! !

. . . . सौ. राखी हिरेमठ . . जुन १९९४